Week 8: Theatre

Leuk dat jullie weer mijn blog willen lezen!

Vorige week vrijdag zijn we voor de 2e keer wezen snorkelen, we hebben dit al een keer eerder gedaan en vonden snorkelen zo leuk in het water hier met alle vissen en koraal dat we nog een keer moesten gaan. We werden al om 7:30uur bij de boot verwacht, die uiteindelijk pas om 8:30 vertrok ☹ typisch Afrika.

Deze keer gingen we snorkelen in Diani Beach met een glazen boot, omdat het water hier zo helder is kun je alles goed zien vanuit de boot. Na een paar uur te hebben gesnorkeld zijn we terug gevaren en de rest van de dag gerelaxt. Natuurlijk gaan we nog steeds hier iedere zondag naar de kerk voor een paar uur, gewoon uit respect voor de bevolking hier en het is best leuk omdat hier mee te maken.

Op maandag begon mijn eerste dag op Theatre (de operatiekamers van het ziekenhuis) ik had hier ontzettend veel zin in, operaties zie je niet zomaar in Nederland en hier had ik dan toch de kans. Om 8:00uur begon mijn dienst, we kregen kleding uitgereikt en een rondleiding door de afdeling.

Rondleiding: De afdeling bestaat uit 2 operatiekamers, iedere operatie kamer heeft zijn eigen scrub room (om jezelf te wassen voor de operatie) en een eigen anesthesie ruimte, deze word meer gebruikt voor opslag en voor pasgeboren baby’s in de couveuse te leggen. Verder bestaat het uit een wachtruimte, kantine, kleedkamers en opslagruimte.

Na de rondleiding hebben we gekeken bij verschillende operaties, verwijdering van de baarmoeder, meerdere keizersneden en een enkelfractuur. Bij de enkelfractuur heb ik deels meegeholpen met het schoonmaken van de wond, zodat er geen infectie kan ontstaan wanneer het gegipst is.

Op dinsdag hebben we hier altijd de orthopedische operaties, deze doet een westerse dokter uit Luxemburg, Dr. Stan. Hij werkt al 7 jaar in dit ziekenhuis. Vandaag hadden we vier operaties op de planning staan, 2 enkelfracturen en 2 bovenbeenfracturen. We begonnen met een enkelfractuur, deze gebroken botten worden dan weer aan elkaar geschoven en dan vastgezet met een metalen plaatje en schroeven. In de middag hadden we de eerste bovenbeenfractuur operatie, bij deze operatie kan er veel bloed verloren gaan, je bovenbeen is namelijk zeer goed doorbloed. Voordat je dus aan deze operatie begint moet de patiënt bloed geven zodat je na de operatie het bloed terug kan geven om het lichaam weer aan te vullen. Het duurde heel lang voordat dat allemaal geregeld was, vandaar dat de operatie wat uitliep. Uiteindelijk begonnen we aan de operatie, er wordt een sneetje gemaakt boven de breuk zodat ze deze goed kunnen zien. Dan wordt de breuk weer op zijn plek gezet en vastgezet. Bij het vastzetten word er aan de top van je bovenbeen een gat geboord waar vervolgens een metalen pin doorheen gaat, deze gaat tot aan de breuk toe zodat deze niet van zijn plek kan gaan. Vervolgens word de pin vastgezet met schroeven en dan wordt alles weer gehecht.

Het klinkt allemaal heel simpel die orthopedische operaties, het is net een puzzel die je in elkaar moet zetten. Bot is zeer sterk dus is het soms moeilijk om die te verplaatsen, er word dan ook veel getrokken, geduwd, geboord, gehamerd en geschroefd. Het is eigenlijk best wel een lomp werkje.

Woensdag hebben we 2 operaties gezien. In de ochtend hebben we nog een enkelfractuur operatie gedaan, hier waren ze dinsdag niet meer aan begonnen  vanwege de tijd. Leuk om die enkelfractuur operatie te zien, een enkel bestaat uit verschillende botjes dus zijn dit best wel lastige operaties. Bij deze operatie was er röntgenapparatuur aanwezig om te testen. Natuurlijk super handig, dan kun je tijdens en na de operatie röntgen foto’s maken en dan kun je meteen zien of de fractuur weer op zijn plek zit. ZIE MIJN FOTOALBUM (OPERATIEKAMER)

In de middag hadden we een man binnengekregen, deze was helemaal in de war. Meneer had namelijk een infectie in zijn buik, deze was zo groot dat meneer hiervan in de war geraakt was, en zijn infuuslijnen eruit trok etc. De man was ook aan het overgeven, dit was helemaal zwart… dan zit er dus van binnen echt iets niet goed.

We waren begonnen aan deze operatie en toen ze zijn buik hadden opengesneden was het een groot zwembad van infectie…. Heel zijn buik zat vol met een dunne gele vloeistof (soort pus). Dit hebben ze er allemaal uitgezogen ‘maar liefst 5liter’ daarna heel de buik schoongespoeld en de obstructie verholpen voor zo ver het kon. Verder nog een drain geplaatst voor het eventuele pus dat er nog uit komt. Ben benieuwd of meneer nog steeds leeft, dit was een heftige infectie die vaak terug komt, deze week zal ik het gaan vragen, hier krijgen jullie de volgende blog antwoord op 😉

Donderdagochtend waren we ons aan het klaarmaken om te gaan werken, toen ineens Leonard (de man bij het verblijf) binnen kwam met post. Het was een grote envelop voor mij en Emma, de envelop zat vol met brieven! Ook zat er nog een losse envelop in en hier zaten mijn brieven in. Super om deze post te ontvangen, allemaal geschreven door familie en vrienden. Dit geeft je dan toch weer extra motivatie!  Bedankt!

Natuurlijk moesten we gewoon gaan werken, eerst heb ik meegekeken tijdens een keizersnede en de baby verzorgt na de bevalling in de couveuse. Ook kwam er een moeder binnen die net was bevallen maar, zij had er een totaalruptuur aan over gehouden. Deze moest natuurlijk weer gehecht worden. Tijdens deze operatie had ik de taak van de anesthesist  overgenomen, je zorgt dan dat de vitale functies van de patiënt stabiel blijven en de patiënt geen pijn ondervind tijdens de operatie . Na deze operatie waren er nog verschillende keizersneden geweest. Bij één keizersnee was een tweeling geboren, deze zijn dan ook super klein. Leuk om dat toch te kunnen zien.

Op de operatiekamer heb ik het toch best wel naar mijn zin, leuke collega’s en interessante operaties. Volgende week onze laatste week op de operatiekamer, tevens ook onze laatste week in het ziekenhuis! We gaan er langzaam een einde aan breien…

Op het verblijf heb ik het ook nog steeds goed naar mijn zin, helaas zitten we nog steeds zonder water. We douche dus nog steeds met een emmer en een maatbeker… de Afrikaanse manier. We zitten nu zo’n 1,5 maand zonder water, het went allemaal dus is het ook niet zo’n groot probleem.

Volgende week weer een nieuwe blog over onze laatste week in het ziekenhuis. Tot dan!

Erwin