Week 7: Back at Casualty

11 juni 2018 - Msambweni, Kenia

Hallo allemaal,

Leuk dat jullie mijn nieuwe blog willen lezen, zoals jullie weten vind ik het hier op de emergency erg interessant, dus ben ik voor één week weer terug op de Casualty.

De Casualty heeft een eigen ingang bij het ziekenhuis voor spoedgevallen en patiënten, verder bestaat de afdeling nog uit drie spreekkamers, één observatiekamer, één injectiekamer en één Minor Theatre (voor kleine operatieve handelingen).

Maandag om 8:00 uur startte mijn dienst, ik kwam de afdeling opgelopen en zag dat er een patiënt lag op een brancard in de Minor Theatre. Ik ging even kijken wat er met deze patiënt aan de hand was en zag dat er een mes tussen haar ribben zat….

Ik liep naar een collega van de nachtdienst om te vragen wat er was gebeurt met die patiënt en die legde mij uit:

Om 23:00 uur kwam dit meisje van 20 jaar binnen op de afdeling met een mes tussen haar ribben, ze kreeg thuis ruzie met haar vriend omdat ze niet met hem wilde trouwen. De ruzie liep uit de hand en haar vriend viel haar aan met een mes, ze heeft nog geprobeerd om het mes af te weren ‘vanwege de snijwonden op haar arm’ maar uiteindelijk eindigde het mes tussen haar ribben.

De operatiekamer in het ziekenhuis was niet functioneel dus moest het meisje naar een ander ziekenhuis gebracht worden in Mombasa. Dit vond ik wel jammer, ik had graag de operatie willen zien.

Voor dat ze naar het ziekenhuis kon moest er nog een drain in gezet worden, dit hebben we gedaan samen met een arts. (drain = flexibel buisje voor het uitzuigen van bloed/vocht in de longen) Na veel administratie konden we dan eindelijk met de ambulance naar Mombasa, een rit van 1,5uur. We reden met de sirenes aan, maar je kunt Mombasa alleen bereiken met de ferry en in het centrum is het behoorlijk druk, dus het schiet niet op.

Rond 11:00 aangekomen bij Coast General Hospital Mombasa, hier hebben we het meisje afgegeven en ze zou hier zo snel mogelijk geopereerd worden. Wel verschrikkelijk dat het mes er dus ongeveer 12uur in heeft gezeten voor dat ze uiteindelijk op de Operatiekamer terecht komt.

GELUKKIG HEEFT ZE HET OVERLEEFT, EN GAAT HET GOED MET HAAR.

De dinsdag was het in de ochtend een rustige dag ‘stilte voor de storm’

We hebben in de ochtend alles aangevuld en hier en daar een beetje geholpen, omdat het zo rustig was op de afdeling hadden we gevraagd of we en keer een kijkje kunnen nemen bij het mortuarium, deze zit langs het ziekenhuis. Toen we het mortuarium binnen kwamen moest ik wel even 2x slikken… het was zo apart! We kwamen binnen en er lagen drie overledenen op een tafel met een infuus in hun hals voor verstijving van het lichaam. De volgende ruimte lagen er nog 6 overledenen op een brancard en de laatste ruimte lag één overledenen zonder familie, deze word dan na ongeveer 2 maanden begraven, dit lichaam was dus al deels ontbonden… overledenen liggen normaal in de koeling, deze werkten hier niet dus lagen ze er allemaal buiten, je kunt je dan wel voorstellen hoe het daar ruikt. Bizar!

Weer terug op de afdeling was het nog heel even rustig tot dat we te horen kregen dat er een ongeluk was gebeurd.

Er kwam een truck aanrijden met achterin de laadklep 5 gewonden waarvan 3 zwaargewond. Als er iets interessants in het ziekenhuis is geeft het veel bekijks, ook door de verpleegkundige studenten hier, maar helpen…. Dat kennen ze niet.

Emma en ik zijn als eerste naar de truck gerend, ik ben op de truck geklommen en de gewonden eraf gehaald, zodat Emma ze naar binnen kon brengen met de rolstoel.

De 2 lichtgewonden waren zelf al naar binnen gelopen, verder zag ik de 3 zwaargewonden bloedend achter in de truck liggen, ik zag dat één gewonden het niet zou gaan redden dus heb ik de andere 2 gewonden eerst van de truck gehaald, zodat die het wel misschien zouden overleven.

Toen ik de laatste van de truck had gehaald ben ik hiermee naar binnen gegaan en snel actie ondernomen, de artsen begonnen al met reanimeren maar het had geen zin meer… deze was overleden.

Toen ging ik kijken bij de andere zwaargewonden, eentje hiervan werd al geholpen en de andere nog niet. Deze gewonden heb ik op me genomen en samen met Emma zijn verwondingen verzorgd, infuus geprikt en injecties gegeven.            Deze patiënt hebben we stabiel gekregen.

De volgende dag was het rustig, we hebben alles aangevuld en schoon gemaakt wat de nacht dienst had gebruikt. Ik heb deze dag met de spreekuren meegekeken en ben nog samen met collega’s de gewonden wezen opzoeken van het ongeluk, van de 5 gewonden is er uiteindelijk 1 overleden, met de rest gaat het al een stuk beter!

De andere dagen zijn er geen spoedgevallen meer binnen gekomen tijdens mijn dienst, ik heb die dagen de artsen geassisteerd en verder nog wat infusen geprikt, injecties gegeven en een katheter gezet. Verder nog meegekeken tijdens de spreekuren en meegeholpen op de observatiekamer.

Natuurlijk heb ik deze week ook wat foto’s genomen, neem dus een kijkje in mijn Foto Album, bij het mapje ‘ziekenhuis wonden’ staat ook een foto van het meisje met het mes tussen haar ribben, voor degene die dit interessant vinden.

Ook heb ik nog een video geüpload, misschien leuk om te bekijken 😊

Deze week sta ik op Theatre, dit zijn de operatie kamers van het ziekenhuis, zeer interessant en ik hoop hier veel te kunnen zien en misschien nog wel te mogen assisteren.

Tot mijn volgende Blog!

Erwin

Foto’s

6 Reacties

  1. Steffie:
    11 juni 2018
    Wow wat super interessant om dit mee te maken allemaal! Good luck nog!🍀
  2. Nicole:
    11 juni 2018
    Heel erg gaaf Erwin!! Succes met de laatste weken!😘
  3. Jacqueline Weijtens:
    11 juni 2018
    Jeetje! Veel actie..veel leren!
    Succes weer!
  4. Trudy:
    12 juni 2018
    Je maakt zo nogal wat mee veel dingen om te leren en te ervaren nog een paar mooie weken ik denk dat die snel gaan veel groetjes van ons
  5. Fam Ketelaars:
    12 juni 2018
    Leuk weer zo'n verhaal. Wij kunnen onszelf niet voorstellen dat een gewonde met een messteek zo lang blijft liggen zonder er iets gedaan word. Yarno en Lianne vinden dat maar raar. Ze hebben dan ook alleen de röntgenfoto bekeken. Nog veel succes!!!!
  6. Carlijn van Krieken:
    12 juni 2018
    Echt zo heftig al deze verhalen. Ik moet soms al slikken om de verhalen en de foto’s, laat staan in realty. Veel plezier/succes nog, en kom maar weer snel naar huis 😉.
    Liefs Carlijn 😘